dinsdag 18 december 2012

ROOKZANGER

Hoe kun je reclame maken voor jezelf zonder onsympathiek over te komen?
Zie daar de vraag waar ik al een paar dagen mee rondloop.
Meestal heb ik er niet zo’n moeite mee. Ik geef een concert en bied de informatie erover ter kennisneming aan op de sociale media. Komt er iemand op af, dan is dat mooi meegenomen. Helpt het niet de zaal vol te krijgen, dan kan ik mezelf in elk geval niet verwijten dat ik niks heb gezegd. Want dat heb ik vroeger, in de niet-digitale prehistorie, vaak te horen gekregen als ik uit een mengsel van bescheidenheid en faalangst had gezwegen over het naderende optreden: ‘Waarom heb je me niet gewaarschuwd?’ De komst van Facebook is daarin zeer hulpvaardig geweest: je kunt daarop reclame maken zonder dat je het gevoel hebt mensen lastig te vallen. De dagelijkse muur hangt immers vol met affiches voor evenementen of publicaties. Niks bijzonders, niks om je voor te schamen.

Maar dit keer is het anders. Ik heb namelijk een boek gemaakt. En dat is er voor een deel gekomen juist door die digitale contacten. Want hoeveel van jullie (ik tutoyeer u voor de gelegenheid maar eens) hebben me de afgelopen jaren niet laten weten: ‘Bundelen, die verhalen!’, of: ‘Wanneer komt er een boek?’
Enfin, dat boek is er nu. Ik heb na veel puzzelen en schiften 101 stukjes uitgekozen die ikzelf de moeite van het herlezen op papier waard vind; die heb ik een beetje opgepoetst en waar nodig aangepast. Ik heb een sympathieke kleinschalige uitgeverij gevonden die het risico wel wilde nemen. Het is een fijne bundel geworden, een boek dat ik zelf wel zou willen lezen als ik het al niet geschreven had.

Maar nu moet het boek ook nog verkocht worden. Want anders laat de uitgeverij het bij een eerste bescheiden oplage, en is mijn gedroomde carrière als boekenschrijver in de kiem gesmoord. En dan kom ik als vanzelf weer bij de vraag waarmee ik dit stukje opende. Hoe kan ik mijzelf promoten zonder onsympathiek te zijn? Het antwoord erop probeerde ik op de tast te formuleren terwijl ik aan het tikken was, maar ik heb het nog steeds niet gevonden. Daarom houd ik het maar gewoon bij de onderstaande informatie, en spreek de hoop uit dat jullie mijn boekje willen kopen als kerstcadeau voor jezelf of voor iemand die je dierbaar is. Of voor mij, natuurlijk.

Rookzanger is een uitgave van Uitgeverij Flanor.
Je kunt het boek bestellen door 17,50 over te maken op ING-banknummer 1912112 van Uitgeverij Flanor, onder vermelding van: nr. 73, Rookzanger.
Vergeet niet je naam en adres te vermelden.
Je krijgt het dan zo spoedig mogelijk thuisgestuurd.
Voor bestellers vanuit het buitenland zie: bestellen.

Van de website van Flanor:

In de herfst van 2010 belandde zanger en schrijver Jan-Paul van Spaendonck na een periode van depressie en drankzucht in een kliniek. De noodgedwongen retraite veranderde zijn levensvisie aanzienlijk. Op zijn weblog Rookzanger deed hij wekelijks verslag van zijn pogingen om, met vallen en opstaan, opnieuw voet aan de grond te krijgen in een voor hem nieuwe, want nuchtere wereld. Deze persoonlijke columns zijn nu gebundeld. De bundel Rookzanger bevat in een bestek van 170 pagina's 101 ‘miniatuurtjes’ - zoals de auteur ze pleegt te noemen. Hierin heeft de auteur een vorm gevonden die hij steeds geslepener beoefent. Zijn oude vriend Geerten Meijsing noemt ze in zijn begeleidende tekst ‘concies’ en ‘gebalanceerd geschreven’. Observaties tijdens stadswandelingen, herdenken van collega’s, algemene overwegingen in een licht-melancholische toon: van Maigret tot de Nederlandse televisie, van alcoholisme tot kunst. Op de achtergrond is Carmiggelt zichtbaar. De auteur waarschuwt de lezer in zijn ‘Voorwoord’: ‘Lees er niet te veel achter elkaar, want zo zijn ze niet bedoeld. Eén, twee, hoogstens drie per keer: dan blijven ze lekker.' Prijs: € 17,50.

(Illustratie: omslagontwerp van Rosanne van Spaendonck)

Geen opmerkingen: